Beste vrienden,

Als we vandaag de dag een willekeurig damestijdschrift doorbladeren valt het toch wel op dat een groot aantal bladzijden ervan gewijd is aan lichaamscultuur. Dat gaat van fitness over wellness en sauna tot ingrijpende schoonheidsoperaties.   Voor mij is dat de uitdrukking van een stroming waarvan steeds meer mensen vermoeden dat ze uitgroeit tot een soort van “gezondheids- en schoonheidsreligie.

Gezondheid is, dat weten we allemaal, een zeer hoog in te schatten goed. Maar als we er het hoogste goed van maken dan verheffen we het tot een religie; Achter die religie vinden we de volgende ideologie: Als ik jong, fit en mooi kan blijven, dan komen geluk en gezondheid vanzelf.

Een dergelijke mentaliteit leidt onontkomelijk tot de wens om een perfect lichaam te bezitten.

Gehandicapten en zieken hebben in een dergelijke wereld geen plaats meer en de deur wordt op een kier gezet voor euthanasie van niet perfecte foetussen en dementerende ouderlingen.

Wij weten echter allemaal wel dat niemand 100% fit en gezond is – iedereen heeft zijn beperkingen en zoals ooit een bekend psycholoog heeft gezegd: “gezond is toch alleen maar die mens die nog niet grondig werd onderzocht”.

En nu komt ons geloof en ook de betekenis van de feestdag van vandaag naar voren. Want hier wordt ons verteld dat het in het leven niet in de eerste plaats om de gezonde atletische mens gaat, maar om de liefdevolle mens. Ons geloof richt zich niet alleen op de gezonde mens maar vooral op de arme, de zieke, de zwakke en de gekwetste medemensen – juist zoals Jezus ons dat tijdens zijn leven altijd weer duidelijk heeft gemaakt.

Wij moeten ons lichaam niet tot een perfect product maken want God aanvaardt en bemint ons met ons lichaam zoals het is. Het voornaamste in ons leven is dus niet ons lichaam, maar geloof en vertrouwen – hoe we in relatie tot anderen staan. En dat geldt niet alleen voor relaties tussen mensen maar vooral ook voor onze relatie met God. Ons geloof bevrijdt ons van alle haalbaarheidswaan en zegt ons toe dat ook ons lichaam door de verrijzenis van Jezus deel zal hebben aan de volheid van het eeuwige leven.

Dat is de betekenis van het dogma dat het voorwerp van deze feestdag uitmaakt: “Dat Maria, na afloop van haar aardse leven met lichaam en ziel in de hemelse heerlijkheid werd opgenomen”

Dit wil in feite niets anders zeggen dan dat Maria na al de mooie maar ook al de ongoochelende jaren van haar leven die voltooiing heeft gevonden waar ook wij allemaal op hopen. Een voltooiing met lichaam en ziel. Voor velen van onze tijdgenoten is die zin aanstootgevend – ongelooflijk – want voor hen totaal ondenkbaar. Diezelfde mensen hebben er echter dikwijls geen enkel probleem mee om zich voor te stellen dat ze zelf vroeger als Karel de Grote of Cleopatra hebben geleefd. Toch ook niet logisch, of wel?

Het dogma van het huidige feest is echter niet uitgevaardigd door een plotse ingeving van Pius XII maar door een eeuwenoude geloofsovertuiging in de kerk. Een mens is niet samengesteld uit een lichaam en een ziel, maar hij is lichaam en ziel. Beide zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. Maar met lichaam wordt hier duidelijk niet het vehikel uit vlees, bloed en knoken bedoeld dat hier voor u staat. Neen, de combinatie “lichaam en ziel” die hier wordt bedoeld betekent dat ik als mens een unieke en niet uitwisselbare persoon ben. Die combinatie is voor God een unieke persoonlijkheid; Ik kan niet de ene keer in deze en dan weer in een andere gestalte op deze aarde rondwandelen. Daarvoor zijn wij mensen voor God te waardevol.

Hoe die uniekheid na onze dood zal worden geleefd en beleefd kan ik u niet vertellen. Daar sprak Jezus soms in beelden over zoals het hemelse feestmaal waar iedereen vrolijk en gelukkig is of de bruiloft die men uitgelaten samen viert. Het zijn maar beelden maar ze zeggen ons dat de hemel meer is dan alleen maar een eentonig loven en prijzen van de Heer. De Hemel is geen statische toestand van eeuwige verveling maar een dieper doordringen in de werkelijkheid van God.

De opname van Maria in de Hemel is voor mij ook het onvoorwaardelijk ja zeggen tegen mijn persoon zonder de stress om mijn lichaam te moeten perfectioneren. Tevens is het voor mij een opluchting omdat ik weet dat niet de lichaamscultuur en de fitnessstudio heil en geluk brengen maar wel alle gelukte relaties die we hier op aarde mochten beleven en die we tot voltooiing mochten brengen.

Voelt ge hoe eerbiedig en respectvol God met het leven van ons mensen, met onze persoonlijkheid “lichaam en ziel” omgaat?

Juist daaruit bestaat ook onze taak als mens en als christen: dat wij alles wat deze uniekheid van het menselijke leven bestrijdt, wat het schade toebrengt of misbruikt, waar het voor researchdoeleinden wordt gebruikt of zelfs gedood, dat we dat niet stilzwijgend aanvaarden maar dat we alles wat in onze macht is doen om dat te verhinderen. Genetische experimenten, research op menselijke embryo’s, klonen en actieve euthanasie.

Onze christelijke stem moet in de discussies meeklinken omdat het leven geen experiment of een spel is dat men willekeurig opnieuw kan starten. Ons leven is uniek. Dat leren we uit het feest van vandaag. Laten we dan ook eerbiedig, liefdevol en waardig met het leven omgaan – niet alleen met ons eigen leven – maar vooral ook met dat van anderen. Amen