Wees waakzaam

 

“Let op”, dit woord horen we de voorbije maanden haast dagelijks. Let op, wees waakzaam. Een oproep, die ook vaak in de bijbel klinkt en die we meekrijgen op de eerste zondag van de advent. Het gaat meer over waakzaamheid dan over voorzichtigheid. Wees attent op voor het komen van God en zorg ervoor om dagelijks zijn oproep tot gerechtigheid te volgen.

Let op, wees waakzaam, deze oproep in de mond van Jezus wijst in het evangelie ook op het besef dat dit leven eindigt en dat wij zullen geoordeeld worden over wat deden en wat we verwaarloosden.

Ja, de oproep tot waakzaamheid wijst onder meer op de dood. Daar denken we liefst niet te veel aan. We gaven niet te veel aandacht meer aan de boodschap van de jaarlijkse Aswoensdag. Gedenk o mens dat je stof bent en tot stof zult wederkeren. Dit werd verdrongen, maar de coronapandemie heeft de dood nabij gebracht. Wij zijn broze, sterfelijke wezens. “De corona rukt veel maskers af. Zeker het masker van de zelfgenoegzaamheid en totale zelfbeschikbaarheid, alsof je alles kan afkopen’ (bisschop Lode Van Hecke).

 

Elke dag geeft het nieuwsbericht het aantal doden van de voorbije dag ten gevolge van corona. De coronapandemie heeft al veel doden geëist, naar toch minder als wat gebeurde tijdens de twee wereldoorlogen en wat nog dagelijks gebeurt in de vele conflicten over de wereld en door de vele slachtoffers in de wereld ten gevolge van armoede en hongersnood. Ouderen kunnen wijzen op ontberingen en zorgen tijdens de tweede wereldoorlog en deze van Korea, En een toenemende angst sinds eleven nine, de aanslagen op 11 september 2001

Naar jongeren toe haalt het niet zoveel uit wanneer ouderen over het verleden spreken en zeggen dat ze zelf eens jong zijn geweest. Zij zullen antwoorden, ja, jong maar niet het in het jaar 2020. Tijden veranderen en meteen de gedraging van mensen. In zijn groet aan de deelnemers van de Katholiken Tag in Aken gaf de Ierse kardinaal Thomas O’Flaich het verschil tussen Madame O’Brien en haar dochter. Wanneer moeder in de auto stapte, maakte ze een kruisteken maar weigerde een gordel te gebruiken. Haar dochter Mary doet het tegenovergestelde: ze neemt de veiligheidsgordel maar laat het kruisteken achterwege. In zijn voorbeeld gaat het over twee generaties. Nu gaat het al meer over een verschil tussen de oudste generatie en de twee die erop volgen.

Het geloof is nochtans niet veranderd, maar een ganse reeks beschuttingen, die door de traditie gegroeid en gevormd waren, zijn weggevallen. Zo moeten we voortdurend groeien van een conventionele kerk tot een kerk van overtuiging. Een verwachting die paus Franciscus zeker vurig wenst. We willen ons daarvoor richten naar Jezus zoals Paulus het wenst in de tweede lezing (2 Kor.1,3-9).

Het individu en het eigen gelijk neemt een grotere plaats in. Zellbeschikking staat hoog aangeschreven, waarbij we vergeten dat mijn vrijheid ophoudt waar deze van een ander begint. De vrije meningsuiting ontslaat me niet van de vraag of ik daarbij anderen kwetst. Het is nog steeds goed in een gewetensonderzoek de vraag van Alice Nahon op te nemen of ik geen ogen heb doen schreien, geen harten pijn gedaan.

In de Advent gedenken we dat God is gekomen en dat Hij blijft komen. Hij blijft zorgen voor het maaksel van zijn hand (Jes. 64,7). Hij is de boetseerder van elke mens en allen zijn wij als maaksel van zijn hand tegelijk broeder en zuster van medemensen. We zijn broos en naar het sterven gericht, maar wij zijn in ieder geval geroepen om in het heden solidair te leven. In de Advent zien we uit naar het komen van God en willen we verder werken aan gerechtigheid.

Geloof vraagt daden. We mogen niet alleen zondagschristen zijn, maar   het ook zijn op maandag; dinsdag en alle volgende dagen van de week. Dit leert een Ierse versje: “Paddy Murphy went to Mass, and never missed a Sunday. But Paddy Murphy went to hell, for what he did on Monday!”