Eén en al aandacht

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Het zijn wel bijzonder vriendelijke teksten en liederen die we vandaag te horen krijgen, Zo vriendelijk en veilig dat je je af zou kunnen gaan vragen: gaat dit nu echt nog over ons? Over vandaag? Want we leven inmiddels wel in een wereld, waarin van Gods kant nauwelijks een teken wordt vernomen. Op elkaar gedrongen op een planeet, waar godsdienst weliswaar nog steeds hoogtij viert, maar waarin de bijdrage van God zelf ver te zoeken is.

Zelfs de sterke vergelijking die Jesaja gebruikt, of een moeder haar kind kan vergeten, kan ons cynisch maken. Want je kunt het tenslotte met je moeder ook slecht treffen in deze wereld. Hebben we het met onze God eigenlijk wel zo goed getroffen? Is er door de God die Jezus van Nazaret zijn ‘vader' noemde eigenlijk niet al zoveel gezichtsverlies geleden dat we dat spoor nu onderhand ook bijster zijn?

Misschien hebben we wel eens gedacht: ik zou het eigenlijk eens een jaartje allemaal aan God willen overlaten, kijken wat er dan van terechtkomt. Terwijl ik ondertussen slechts naar de bloemen en vogels hoef te kijken. Maar vermoedelijk ben ik dan na een jaar mijn baan kwijt, waarschijnlijk is mijn kans nog ooit in de roulatie te komen voorgoed verkeken.

Op welk voor ons onuitvoerbaar spoor wil die man uit Nazaret ons eigenlijk zetten als bij ons deze leerstof ter overweging en navolging aanbiedt?

Het is misschien dichterbij dan wij denken. Hij wil ons alleen maar van onze dubbele agenda's verlossen. Of, zoals hij dat uitdrukt, ons erop wijzen dat wij steeds twee heren willen dienen, twee vliegen in één klap willen vangen, op twee paarden tegelijk willen wedden. En daarin heeft hij nog steeds gelijk. En als wij onze leefwijze eens kritisch bekijken. dan zie je dat ook direct.

Want hoe is het voor ons meestal? Het is afwisselend: hollen of stilstaan. Nu eens jakkeren we bumper aan bumper over onze snelwegen, daarna liggen we uitgeteld voor de beeldbuis, of op het strand. Het is alsof wij bij het opstaan in twee werelden wakker worden. In de ene wereld bestaat niets dan zorg: ons huis, ons gezin, onze toekomst, een hele agenda vol. Daarnaast is er een geheime tweede agenda van een tweede werkelijkheid die vol staat met: nog eventjes en dan is het weekend, straks is het vakantie, ben ik van die job af. Straks dan is alles aan de kant, kan ik eindelijk eens uitblazen. Dat is wat Jezus ‘twee heren dienen' noemt.

Hij zegt: mensen ga daar niet steeds mee door. Bevestig elkaar daar niet steeds in. Want dan zie je de werkwijze van het goddelijke niet. Als je steeds weer switcht van kopzorg naar ontspanning, zie je niet dat in elk moment de stille draagkracht van het goddelijke aanwezig is. Dat dat ook nu, omstreeks het jaar tweeduizend, in de diepte nog zo is. Waarschijnlijk wist Jezus zo goed dat wij telkens weer in de spoorvorming van ons egoïsme sukkelen. Dat hij ons daarom maar eens met bloemen en vogels vergeleek, om ons een nieuw begin aan te reiken. Maar stel nu eens dat wij onze rust niet na, maar in onze activiteiten zouden kunnen leggen; dat we werkelijk bij de les van het moment zouden zijn. Stel eens dat we die dubbele agenda eens kwijt konden raken; dat we met onze aandacht eens helemaal bij de dingen konden zijn. Dat we, terwijl we met iemand staan te praten, niet telkens aan andere zaken zouden denken. Dat we niet zouden liggen te piekeren over morgen terwijl we moeten slapen. Dat we werkelijk samen zouden eten, in plaats van tegelijkertijd de krant te lezen. Wat zou dat ons leven werkelijk een stuk eenvoudiger en mooier maken. Dan zouden we niet achteraf naar de rust van een uurtje godsdienst snakken, maar ook werkelijk iets van het goddelijk geheim in ons meedragen. Misschien is dat wel het geheim van een klein kind, van de arme of de minst begaafde mens. Een geheim dat hij deelt met de vogels en de bloemen. Het besef dat God maar één agenda heeft. Misschien is dat wel de meest troostende les die Jezus ons ooit gaf. Dat hij ons ertoe uitnodigt weer dat kind te worden dat diep in ons leeft. Dat een en al aandacht heeft voor de wonderlijke gave van het leven...