De koopman en de parel.

 

Beste vrienden,

Op het laatst van Jezus‘verhaal was er nog die koopman. Die was op zoek naar kostbare parels. En toen vond hij er een die zo kostbaar en zo mooi was, dat hij zijn koenste dromen en zijn ganse voorstellingsvermogen bij verre overtrof. Maar de koopman zei tot zichzelf: “Dat kan ik toch niet doen! Ik kan die kostbare parel toch niet zomaar voor mezelf kopen! Ik kan hem toch niet zomaar in mijn bezit brengen en dan in één van mijn vitrines zetten. Dat zou toch wel echt zonde zijn voor dat kostbare kleinood! Deze parel is zo prachtig dat hij vele mensen gelukkig kan maken.  Daarom wil ik hem ook niet voor mij alleen aankopen. Ik neem contact op met alle kennissen waarvan ik weet dat ze van dergelijke parels houden en vraag hen om hem gezamenlijk aan te kopen. Dan is hij van ons allen en kunnen we er allemaal vreugde aan beleven!”    

Het was een wijs en vooruitziend besluit dat die koopman trof. En hij begon dan ook onmiddellijk met de uitvoering ervan. Hij riep een van zijn vrienden, vertelde hem van zijn fantastische ontdekking, en zei hem dat vlug handelen noodzakelijk was omdat een dergelijke gelegenheid zich zeker niet vlug meer zou voordoen. “Tja”, zei zijn vriend, “dat lijkt zeer aanlokkelijk, maar daar kan ik nu niet over beslissen. Geef me nog enkele weken bedenktijd, maar principieel zie ik het wel zitten”. Toen ging de man naar een andere vriend en legde hem zijn idee voor. Ook deze was zeer vereerd dat de man aan hem had gedacht, maar toen hij vernam dat ook de andere kennis van de koopman mee zou doen, zei hij kort aangebonden: “met die kerel ga ik zelfs niet aan tafel zitten, hoe kom je erbij te denken dat ik aan een zaak zou meedoen waar hij ook bij betrokken is! Hij of ik, met beiden hoef je niet te rekenen”! de koopman was wel wat teleurgesteld, maar hij had tenslotte nog vele vrienden en bekenden aan wie hij het voorstel kon doen en hij was dan ook blij verrast toen bleek dat toch een aanzienlijk aantal van zijn relaties enthousiast bleken over zijn idee. Dus legde hij een eerste termijn vast bij de notaris om de modaliteiten van de zaak vast te leggen.

Hij was echter zeer verwonderd omdat er enkelen niet kwamen omdat ze vonden dat het nog te vroeg was, anderen verontschuldigden zich omdat de termijn hun niet paste en ze reeds andere afspraken hadden die ze niet konden verzetten, en diegenen die tenslotte toch opdaagden weigerden aan een rechthoekige tafel te gaan zitten omdat zij vonden dat er daar slechte en goede plaatsen waren. Zij eisten een ronde tafel waar iedereen gelijkwaardig kon zitten.

Onze koopman schudde verwonderd en ook wel een beetje bedroefd het hoofd. Hij moest mee aanzien hoe de ganse voormiddag verloren ging door gekibbel over onbelangrijke kleinigheden en het werd hem tenslotte duidelijk dat de meesten de kostbare parel intussen al waren vergeten en helemaal niet meer wisten waarvoor ze waren gekomen.

Voor zover het treurige verhaal van de koopman en zijn relaties. Het is geen stichtend verhaal, en zeker ook geen verhaal dat je opbeurt of moed inspreekt. Het is gewoon een verhaal waarvan ik hoop dat het weinig of niets met ons te doen heeft.

Want het rijk der hemelen is een dergelijke parel. En Jezus Christus is een koopman die zeer goed beseft dat die parel veel te groot, te kostbaar, en te belangrijk is voor een persoon alleen. Daarom heeft Hij mensen om zich heen verzameld want Hij wilde dat iedereen deel zou hebben aan die kostbare parel die het Rijk der Hemelen is. Jezus doet het zoals die koopman: Hij biedt ons aan om die schat gezamenlijk te verwerven. En hij maakt ons steeds weer duidelijk dat we dat ook alleen maar gezamenlijk kunnen. Ik kan alleen maar hopen dat wij ons daarbij wijzer en slimmer gedragen dan de relaties van die koopman uit ons verhaal. Amen